II, 59, 4-6
Numquid facere amplius possunt quam ut corpus ab animo resolvant ? Hoc nulla diligentia evitat, nulla felicitas donat, nulla potentia evincit. Alia varie fortuna disponit, mors omnes aeque vocat; iratis dis propitiisque moriendum est. Animus ex ipsa desperatione sumatur. Ignavissima animalia quae natura ad fugam genuit, ubi exitus non patet, temptant pugnam corpore imbelli. Nullus perniciosior hostis est quam quem audacem angustiae faciunt, longeque violentius semper ex necessitate quam ex virtute confligitur, aut certe paria conantur animus magnus ac perditus. Cogitemus nos, quantum ad mortem, perditos esse. Et sumus. Ita est, Lucili : omnes reservamur ad mortem. Totum hunc quem vides populum, totum quem usquam cogitas esse, cito natura revocabit et condet nec de re sed de die quaeritur : eodem citius tardiusve veniendum est.
Nessun commento:
Posta un commento